بررسی بازی Prince of Persia: The Lost Crown

بازی‌های رایانه‌ای یکی از مناسب‌ترین رسانه‌ها برای روایت اسطوره‌ها است. شاید اگر از گیمر‌های امروزی درباره‌ی اساطیر یونان یا اسکاندیناوی بپرسید، به گستره‌ی وسیعی از پرسش‌ها پاسخ خواهند داد. همه‌ی ما با کریتوس از دنیای مردگان تا بالای کوه المپ سفر کرده‌ایم و بعد از آن به سرزمین وایکینگ‌ها رفتیم و با اودین و تور نوشیدیم و گپ زدیم. تاثیر این رسانه در دانش اساطیری‌ مورد نظرم، به وضوح پیدا است. در این سوی دنیا اما اسطوره‌ در صندوقی خاک گرفته، دست‌نخورده باقی مانده است. قصه‌های زیبایی که خود را به هر دری می‌زنند تا شنیده شوند. حالا بعد از سال‌ها شرکت یوبیسافت نسخه‌ی جدید از مجموعه‌ی محبوب شاهزاده‌ ایران منتشر کرده است. عنوانی که اینبار بازیکن در نقش خود شاهزاده نیست. نونواری از این بازی چکه می‌کند. با خسرو فرخنده و بخش بررسی بازی وبسایت دنیای بازی همراه باشید تا با هم به نقد و بررسی بازی Prince of Persia: The Lost Crown بپردازیم و همینطور بهره‌ای که این عنوان از اساطیر پارسی گرفته را بسنجیم.

عنوان Prince of Persia: The Lost Crown در ژانر مترویدونیا و اکشن ماجرایی است. ژانری که این روز‌ها کمپانی یوبیسافت کمتر به آن مشهور است. داستان بازی نیز حول محور یکی از اعضای گارد جاوید به نام سارگان می‌چرخد. بعد از جنگی که از سوی سرزمین کوشانی به سرزمین پارس تحمیل می‌شود، پسر ملکه تایمریس، شاهزاده حسن ربوده می‌شود. پس پادشاه سارگان و مبارزان جاوید را برای نجات شاهزاده روانه‌ی کوهستان کهف می‌کند. کوهی که نه تنها از مقدس‌ترین نقاط سرزمین پارس است بلکه در روایت بازی، باشکوه‌ترین شهر تاریخ پارس نیز در آنجا بنا شده بود. در راه نجات شاهزاده حسن، سارگان باید در خرابه‌ها و گوشه کنار کهف طلسم شده بگردد و با پی‌بردن به راز کوهستان، به اصل ماجرا برسد و شاهزاده و سرزمین پارس را از اهریمن نجات دهد.

مثنوی روان حماسه

در بازی‌های ژانر مترویدونیا، از آنجایی که سکو‌بازی یکی از عناصر مهم و ستون‌های طراحی است، حرکت شخصیت بازیکن جدا از بقیه مکانیک‌ها و سیستم‌ها بسیار حائز اهمیت است. در نقد و بررسی بازی Prince of Persia: The Lost Crown نیز این موضوع صادق است.

یک روش جالب و کارآمد سنجش کیفیت مکانیک‌های مختلف بازی‌ها، بررسی آن به تنهایی است. به این معنا که بازی را از همه‌ی مکانیک‌ها و عناصر دیگر بزدایید و مکانیک مدنظر را به تنهایی بررسی کنید. به عنوان مثال حرکت در بازی‌های Ori را در نظر بگیرید. اگر اجزای مختلف بازی، عناصر بصری، دشمن‌ها، موسیقی را از آن جدا کنید، حرکت به عنوان شخصیت بازیکن در محیط خالی بازی همچنان لذت‌بخش است. این موضوع تا حد خیلی خوبی در Prince of Persia: The Lost Crown نیز وجود دارد.

در وبسایت دنیای بازی بخوانید: راهنمای بازی Assassin’s Creed Mirage

بالا و پایین پریدن در گستره‌ی بازی به همراه انیمیشن‌های جذاب حرکات سارگان در کنار کنترل با پاسخ‌گویی دقیق بازی حس خوبی در بازیکن القا می‌کنند. همین موضوع به ظاهر ساده و ابتدایی، مهم‌ترین عنصری است که کیفیت یک بازی آن‌ هم در ژانر مترویدونیا را مشخص می‌کند. ساعت‌ها (حدود ۲۵ ساعت) در نقشه‌ی بازی مشغول گشت و گذار و جستجو خواهید بود. حالا تصور کنید که حرکت که لازمه‌ی این کار است، اختلال داشته باشد. تمامیت تجربه‌ی بازی متزلزل خواهد شد.

همانطور که پیش‌تر اشاره کردم سکوبازی عضو جدا نشدنی ژانر بازی Prince of Persia: The Lost Crown است و روان بودن حرکت صرفا حکم نت‌های موسیقی است که طراحی مرحله باید با آن سمفونی بنوازد. زمانی که از یک سوی تصویر حرکت را آغاز می‌کنید، ریتم فشردن دکمه‌ها و به واسطه‌ی آن‌ها، حرکات سارگان میان موانع مختلف بازی، آهنگ لذت‌بخشی دارند. در ازای هر سه بار پریدن، یک فاصله است. عناصر مرحله طوری کنار یکدیگر چیده شده‌اند که حین آن سکته‌ و وقفه‌ای نمی‌افتد. نتیجه‌ی این موضوع خسته نشدن بازیکن از اساسی‌ترین فعالیت بازی یعنی گشت و گذار است. در نظر داشته باشید که ویژگی‌هایی که از آن‌ها یاد کردم به عنوان اساس ژانر و طراحی سکوبازی است و Prince of Persia: The Lost Crown به خوبی ابتدایی‌ترین پیش‌نیاز ژانر را برآورده کرده است.

اطلاعات بیشتر: مدت زمان گیم‌پلی بازی Prince of Persia: The Lost Crown

اگر هر مرحله از نقد و بررسی بازی Prince of Persia: The Lost Crown را به بخش‌های مختلف یا به اصطلاح یک صفحه تقلیل دهیم، در هر صفحه تکه‌هایی وجود دارد که به درستی هر کدام سناریوی مشخصی دارند. کیفیت این تکه‌ها یا به اصطلاح Chunk ضرب‌آهنگ(Pace) بازی را شکل می‌دهد. در بازی Prince of Persia: The Lost Crown ضرب‌آهنگ بازی روند مناسبی به واسطه‌ی این تکه‌ها پیدا کرده است؛ سناریوی یکی از این تکه‌ها عبور از موانع به واسطه‌ی ایجاد سکو‌های موقتی با شلیک تیر و کمان است و سناریوی تکه‌ی دیگر، صرفا شکست دادن چند دشمن. ضرب‌آهنگ خوب بازی نتیجه‌ی کمیت و کیفیت هرکدام از این تکه‌ها است. این تکه‌ها در هر مرحله با فضای کلی مرحله و توانایی‌هایی که در اختیار بازیکن است همخوانی دارند که در نتیجه‌ی آن، شاهد تنوع خیلی خوب مراحل مختلف بازی هستیم.

نقد و بررسی بازی Prince of Persia: The Lost Crown | رقاصی قیس و لیلا

سارگان جنگجوی جوان و ماهری است که حدود توانایی او همان ابتدای بازی به نمایش در می‌آید. سلاح او دو شمشیر خمیده است با نام‌های قیس و لیلا. مبارزه Prince of Persia: The Lost Crown همانطور که از مجموعه شاهزاده ایرانی برمی‌آید سرعتی است، اما از آنچه که در بازی‌های ژانر مترویدونیا مرسوم است، عمق بیشتر و قابل توجه‌تری دارد. ترکیب حمله‌ها و جهت‌های حرکت تاثیر مناسب و خوبی در روند مبارزه با دشمنان دارد. ترکیب کردن آهنگین دکمه‌ی حمله، به این معنا که مثلا، دو ضربه‌ی پشت هم و یک بار نگاه داشتن دکمه، حمله‌ی ترکیبی جذابی به نمایش می‌گذارد که جدا از زیبایی بصری، کاربردی نیز است.

در مواجه با بعضی دشمنان بهتر است که آن‌ها را در شرایط بی‌تعادل روی هوا بفرستید و همان بالا به او حمله کنید، در مورد دیگر لازم است پشت سر او بروید و یک ضربه‌ی محکم به او بزنید. سیستم مبارزه‌ی بازی Prince of Persia: The Lost Crown به گونه‌ای طراحی شده است که تکرار بی‌منطق یک حرکت در مقایسه با ترکیب کردن حرکات و حملات با یکدیگر اثرگذاری کمتری دارد. به طور کلی درباره‌ی سیستم مبارزه می‌توان گفت که به راحتی آموخته می‌شود اما استاد شدن در آن، هم زمان و هم دقت بیشتری می‌طلبد و البته هم لذت بیشتری به همراه دارد. در کنار شمشیر‌ها تیر و کمان نیز وجود دارد که بیشتر ابزاری برای حل معما و پیشبرد بازی است تا سلاحی برای جنگیدن.

بررسی‌های بیشتر در دنیای بازی: بررسی بازی Mortal Kombat 1

مشکلی که در بخش مبارزه می‌توانم به آن اشاره کنم، مبارزه با دشمنانی است که پرواز می‌کنند. به طور کلی مقابله با این گروه از دشمنان در بیشتر طول بازی، روندی فرسایشی دارد. هوش مصنوعی این دشمنان طوری برنامه‌ریزی شده که بیش از اندازه بالا می‌رود، خصوصا در بخش‌هایی که محیط سقف بلندی دارد و از آنجایی که تیر محدود است و کمان ضعیف، مجبور هستید با پریدن به دشمنان برسید و با شمشیر‌ها آن‌ها را از پای دربیاورید، اما به واسطه‌ی فاصله‌ی بیش‌ از اندازه‌ی آن‌ها با زمین، این کار بسیار طاقت فرسا است.

در جذابیت مبارزه‌ی Prince of Persia: The Lost Crown جدا از انیمیشن، حرکت دوربین نیز اهمیت بالایی دارد. جدا شدن دوربین از نمای دو بعدی بازی در لحظات حساس و چرخش آن به چهره‌ی سارگان، اثرگذاری، شدت و حدت ضربات سارگان را دوچندان می‌کند.

موضوعی که در نقد و بررسی بازی Prince of Persia: The Lost Crown جای تقدیر دارد، تنوعی است که در طراحی‌های محیط و دشمنان وجود دارد. جدا از محیط‌ها با اقلیم و پالت‌های رنگی متنوع، طراحی دشمنان بازی نیز تنوع قابل توجه‌ای دارد. در طول بازی با انواع و اقسام دشمنان با الگو‌های حرکتی خاص و طراحی‌های جذاب و منحصر به فرد مبارزه خواهید کرد. در ادامه به طراحی هنری شخصیت‌ها اشاره خواهم کرد.

اخبار مرتبط: مراحل ساخت بازی Prince of Persia: The Lost Crown به اتمام رسید

یکی از مهم‌ترین و جذاب‌ترین بخش‌های  نقد و بررسی بازی جدید Prince of Persia، باس‌فایت‌های متعدد آن است. همه‌ی باس‌های اصلی بازی، عمیقا مکانیکال هستند و چالش مناسبی برای بازیکن هستند. طراحی باس‌فایت‌ها به گونه‌ای است که حرکات و حملات مختلف باس به خوبی مشخص هستند و برای بازیکن علامت گذاری شده‌اند. این سیستم سبب شده تا روند یادگیری باس‌فایت برای بازیکن مهیا شود. صرفا فشردن دکمه‌ها شما را به جایی نمی‌رساند، تامل در حرکات باس و به خاطر سپردن حملات و مکانیک‌ها کلید پیروزی شما است. جزییات مبارزه‌ها، حساسیت و دقتی که سازنده در طراحی این مبارزات خرج کرده را به خوبی نمایان می‌کند.

نقد و بررسی بازی جدید شاهزاده ایران | نقال‌های فرنگی

بدون اینکه بخواهم در نقد و بررسی بازی Prince of Persia: The Lost Crown با کلمات بازی و جمله را زیبا کنم، این بازی اساطیر ایران را شاید برای اولین بار به بهترین شکل ممکن بازی‌وار کرده است؛ مثلا معادل مانا در بازی «مشک» نام‌گذاری شده. واضح است، سازنده در عین اینکه آزادی هنرمندانه‌اش را حفظ کرده، پایبندی به اصول و روایات اسطوره را دستور کار خود قرار داده است و نتیجه اقتباسی دل‌انگیز است که از پس تحقیقات عمیق در اساطیر ایران بدست آمده. به طور خلاصه می‌توانم این رویکرد را در طراحی یکی از شخصیت‌ها مثال بزنم.

بررسی بازی Marvel’s Spider-Man 2 به قلم علی عبدی

وهرام یکی از مبارزان جاوید است. او بزرگ و خردمند گروه است. او زره‌ای فلزی با نقش شیر روی سینه دارد، اما شمشیر او مانند کاتانا است؛ کاتانایی با طراحی ایرانی. این انتخاب‌ها در طراحی سبب شده تا شخصیت‌ها خاص و به یاد ماندنی شوند. رویکردی که در طراحی وهرام به آن اشاره کردم، در تمامی شخصیت‌ها وجود دارد و البته به طراحی هنری آن‌ها ختم نمی‌شود. اورود یکی دیگر از شخصیت‌هاست که هیکلی عظیم دارد، شوخ‌طبعی خاصی دارد که از ذکاوت کم او نشات می‌گیرد، اما این به این معنا نیست که او جاهل باشد، بلکه در مسند جنگجویی خاص خودش بسیار خرمند است. به طور کلی هر کدام از اعضای مبارزین جاوید، نماینده‌ی یک تیپ شخصیتی‌ هستند و این موضوع به خوبی در طراحی آن‌ها نمایان است.

در طول بازی با شخصیت‌های دیگری نیز آشنا می‌شویم که عموما مربوط به مراحل جانبی بازی هستند. طراحی این شخصیت‌ها نیز با ظرافت انجام شده است و همگی صداپیشگی خوبی دارند. نکته‌ی جالب توجه در مورد آن‌ها در نویسندگی دیالوگ‌های آن‌ها است. در جایی از بازی با یک ماهیگیر آشنا می‌شویم که روبروی دریا و موج عظیمی که زمان برایش متوقف شده نشسته است. در برخورد اول او از گذشته‌ی خود، پیش از زمان طلسم کوه قاف می‌گوید.

مطلب پیشنهادی: سیستم مورد نیاز بازی Prince of Persia: The Lost Crown

تعریف می‌کند که چطور همسرش از او درخواست داشته تا کوه را ترک کنند و از شر طلسم در امان بمانند. ماهیگیر با شوخ‌طبعی بیان می‌کند که ترس از موجی که هنوز بر سرش آوار نشده بی‌فایده است. او می‌گوید که در لحظه و دم ماندن از مدام نگران آینده بودن مهم‌تر است. مقصودم از این نمونه از این قرار است که نویسندگی جزئی‌ترین دیالوگ‌ها نیز با رویکردی شرقی صورت گرفته است که از نقاط مثبت نقد و بررسی بازی Prince of Persia: The Lost Crown است.

طراحی بازی Prince of Persia: The Lost Crown از آن جهت عالی است که به خوبی از همه‌ی سیستم‌ها و مکانیک‌های جذاب ژانر استفاده می‌کند. موسیقی نیز در این بازی جور دیگری می‌نوازد. هیاهوی مبارزه جذاب مقابل یک باس با نوای موسیقی ایرانی حسی در شما می‌انگیزد که شاید جای دیگر نمی‌توان آن را یافت. همه‌ چیز به نظم در کنار یکدیگر قرار دارد.

در کنار نقد و بررسی بازی Prince of Persia: The Lost Crown: بررسی بازی Alan Wake 2

عناصر و مکانیک‌هایی که بهترین شکلشان در Prince of Persia: The Lost Crown وجود دارد را در بازی‌های دیگر نیز می‌توان یافت؛ پازل‌ها، تکه‌های سکو‌بازی و سیستم مبارزه اما جدا از بحث‌های مربوط به روایت که مملو از خلاقیت است، نوآوری چندانی در بازی نیست. این موضوع لزوما نکته‌ی منفی نیست، اما بازی را از اینکه تبدیل به شاهکاری ابدی کند باز می‌دارد. چیزی که در نقد و بررسی بازی شاهزاده ایران: تاج مفقود مسلم است اما قدمی است که این عنوان در راستای رسیدن به آینده‌ای درخشان برداشته است.

بررسی بازی Prince of Persia: The Lost Crown: نتیجه‌گیری

 بازی Prince of Persia: The Lost Crown یک عنوان مترویدونیای کامل و فرزند خلف پدران خویش است و همینطور به بهترین شکل اساطیر ایران را بازی‌‌وار کرده است. گشت و گذار در کوه قاف لذت‌بخش است و با قیس و لیلا جنگیدن زیبا. بازی شاهزاده ایران: تاج مفقود روشنی آینده‌ی این فرنچایز قدیمی و محبوب را هلهله می‌کند و طرفداران را هیجان زده.

Verdict

Prince of Persia: The Lost Crown is a complete Metroidvania Game and a true heir to it’s roots; and also dives the best way into Persian mythology. exploring Qaf mountains is funny and fighting with Qays and Leila is beautiful. Prince of Persia: The Lost Crown promises a bright future for the franchise and makes the fans enthusiastic.

این بود نقد و بررسی بازی Prince of Persia: The Lost Crown در وبسایت دنیای بازی. نظر شما در مورد بررسی بازی جدید Prince of Persia چیست؟ نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید👇