بررسی بازی Morbid: The Seven Acolytes
همیشه بازی‌های کوچک و بزرگی در صنعت بازی‌های ویدئویی هستند که سعی دارند از بازی بلادبورن(Bloodborne) الهام بگیرند و آن الهامات را به روش خود پیاده سازی کنند؛ حالا این الهامات می‌خواهند کم باشند یا زیاد. بازی Morbid: The Seven Acolytes نیز این راه را در پیش گرفته است. راهی که بازی‌های زیادی در آن نمی‌توانند موفق ظاهر شوند و فقط تعداد اندکی از آنان سربلند بیرون خواهند آمد. در ادامه با نقد و بررسی بازی Morbid: The Seven Acolytes در دنیای بازی همراه ما باشید.
بازی Morbid یک بازی کوچک است و ادعای این را دارد که شما با مخوف ترین بازی سولز لایک ایزومتریک طرف هستید. Morbid از دور بازی زیبایی به نظر می رسد که پر از پتانسیل است. اما آیا این بازی فقط یک اثر ناامید کننده دیگر است؟ یا یک جواهر درخشان که تا به حال پنهان مانده؟
فهرست بررسی بازی Morbid: The Seven Acolytes
نقد و بررسی بازی Morbid: The Seven Acolytes | داستان و روایت
خدایان تاریک و قهرمان تنها
شما در بازی Morbid: The Seven Acolytes وظیفه دارید شخصیتی را کنترل کنید که فقط و فقط برای یک چیز تعلیم دیده است. شکست دادن هفت Acolyte که توسط خدایان خبیث تسخیر شده‌اند و روی سرزمین Mornia سایه افکنده اند.
در کنار بررسی بازی Morbid: The Seven Acolytes بخوانید: بهترین دی‌ال‌سی‌های فرام‌سافتور
بازی سعی دارد با استفاده از نوشته های روی زمین که برای بازیکن به جا گذاشته تا در گشت و گذارهایش در محیط آنها را پیدا کند یا حتی اطلاعاتی که بعد از کشتن دشمنان، باس ها و برداشتن آیتم های مختلف به شما می دهد، جهان خود را گسترش دهد که تا جایی جذاب به نظر می‌رسد. اما هرچه بیشتر از پیش‌زمینه داستانی بازی خبردار می‌شوید، بیشتر به این موضوع پی می‌برید که محتوای داستانی بازی فقط برای این نوشته شده که حسی را القا کند که حتی به ندرت هم توان دستیابی به آن را ندارد؛ حس عمیق بودن. بازی هیچوقت نمیتواند جهان خود را خوب و درست شرح دهد.
از طرفی غیر از پیش‌زمینه های داستانی، بازی در داستانی که در حال حاضر روایت می شود هیچگونه پیچش و تعلیق خاصی را جای نداده. به عبارتی دیگر انگار تمام خط داستانی بازی کاملا قابل پیشبینی است. همینطور بازی همیشه توی مطرح کردن سوال برای بازیکن و پرداختن به جواب آنها لنگ می‌زند.
بررسی بازی Morbid: The Seven Acolytes | ویژگی‌های بصری و صوتی
زیبایی آزار دهنده
در اولین لحظاتی که وارد بازی می شوید به این فکر خواهید کرد که بازی Morbid: The Seven Acolytes به خوبی توانسته حداقل از لحاظ بصری از بلادبورنی که الگوی خود قرار داده الهام بگیرد. خب این جمله تا حدودی درست است، اما به این معنی نیست که در این راه بی نقص ظاهر شده.
طراحی های بازی از نظر بصری متنوع و خیلی اوقات زیبا هستند. اما مشکل اینجاست که بازی از لحاظ بصری در خیلی از محیط ها بسیار بسیار شلوغ است که باعث می شود شما نتوانید حتی تشخیص دهید کجا می‌شود رفت و کجا توان رفتن ندارید. به طوریکه شخصیت شما خیلی از اوقات توی در و دیوار است. انگار بازی به شکل متکبرانه‌ای دوست دارد فقط جذابیت های ظاهری خود را به نمایش بگذارد ولی حواسش به بازیکنی که زیر این خودنمایی‌ها له می‌شود نیست.
در دنیای بازی بخوانید: نقد و بررسی بازی Senua’s Saga: Hellblade 2 | جاده دیوانگی
بگذارید اینطور بگویم. تمام طراحی های بازی از عناصر محیط گرفته تا انیمیشن ها و پاشیدن خون، پرجزئیات و خشن است. نمی‌توان به طراحی بصری بازی گفت بد، اما می‌توان به آن گفت یک طراحی بصری متوسط خون‌آلود سردرگم کننده‌ی فراموش شدنی.
صدای وحشت
موسیقی ها و جلوه های صوتی بازی یکی از مهم ترین نقاط قوت Morbid به شمار می‌رود. این دو مورد یکی از اصلی ترین عوامل تزریق وحشت به دنیای بازی هستند. موسیقی ها به شدت درخور فضا های بازی هستند چه هنگامی که در حال گشت و گذار در جنگل برای پیدا کردن آیتم ها هستید و چه هنگامی که وارد باس فایتی می‌شوید که که درحال زمزمه کردن لالایی است. حتی اگر دشمنان اطراف خود را کشته باشید و بخواهی یک لحظه توقف کنید و آیتم های خود را بررسی کنید با جلوه های صوتی بازی این موضوع به شما یادآوری می شود که باید سریعتر این کار را انجام دهید.
البته اگر بازی در بخشی که به گیم پلی مربوط می شود این احساس را از شما نگیرد. که در ادامه‌ی بررسی بازی Morbid: The Seven Acolytes به آن اشاره خواهم کرد.
نقد و بررسی بازی Morbid | گیم‌پلی
سولزلایک بد؟
در مورد گیم پلی این بازی حرف ها های زیادی دارم اما سعی می کنم بیش از حد آن را کش ندهم. گیم‌پلی موفق نشده آنطور که باید و شاید المان های مختلف را کنار یکدیگر بچیند. اول از همه بگذارید تا سراغ طراحی مراحل بازی برویم.
طراحی مراحل بازی در ساده ترین سطح ممکن است و برای گشتن محیط مانع خاصی به جز طراحی بصری شلوغ ندارید؛ البته به جز لودینگ های روی مخ برای هر منطقه. دشمنانی که قرار است در این راه رو به روی شما بایستند گرچه تنوع بالایی دارند ولی هیچکدام حتی ذره‌ای چالش‌برانگیز نیستند. هر دشمن نیز بین یک تا سه حمله مختلف دارد که فقط کافیست بدانید این حمله ها از کدام طرف به شما برخورد خواهند کرد تا حتی بدون نیاز به دفاع یا جاخالی دادن، آنها را مسخره کنید.
بازی به شکل ناامید کننده‌ای سعی کرده تا با بیشتر کردن دشمنان ضعف آنها را بپوشاند و مقداری چالش به بازی تزریق کند که نتیجه‌ی جالبی در بر نداشته. به علاوه دشمنان بازی آنچنان هوشمند نیستند. باس های بازی هم حس باس بودن به شما نخواهند داد چرا که در مورد اکثر حرکات آنها ثابت ایستادن و دفاع کردن برای وارد کردن حمله‌ای قویتر جوابگو است.
بیش از حد بخشنده
بازی Morbid: The Seven Acolytes هیچوقت مخاطب خود را تنبیه نمی‌کند، در واقع یکی از دلایلی که نمی‌توان از این بازی به عنوان یک بازی سولزلایک خوب نام برد همین مسئله است. شما با خیال راحت می‌میرید، زنده می‌شوید و با گشتن در بازی اینقدر آیتم مختلف پیدا می‌کنید که نمی‌دانید با آن چه کنید. هر دفعه نیز با مردن یا استراحت کردن صندوق‌ها دوباره با همان آیتم های قبلی در همان مکان قبلی پدیدار می‌شوند.
در بازی به‌جز نوار های همیشگی HP و Stamina یک معیار دیگر به نام Sanity وجود دارد که سعی دارد حس وحشت را بیشتر به بازیکن القا کند، وقتی این معیار کم شود احتمال دارد دشمنانی غیر واقعی به شما حمله کنند. که به دلیل زیاد بودن آیتم‌ها در Morbid، کمتر چنین وضعیتی پیش می‌آید.
تعداد سلاح های و دشمنان برای چنین بازی کوچکی خوب و قابل قبول است و سلاخی کردن آنها و استفاده از قابلیت سلاح ها خالی از لذت نیست. البته اگه مثل من با باگ و مشکلات هیت‌باکس روبه‌رو نشوید.
آیتم ها، سلاح ها و قابلیت‌هایی که بازی در اختیار شما قرار می دهد متعادل به نظر نمی‌رسد و شما همواره بیش از حد لازم قدرتمند به نظر می‌رسید. آنقدر که هیچکدام از المان‌هایی که برای وحشت شما طراحی شده اند نمی‌توانند نقش خود را به خوبی ایفا کنند، چون می‌دانید دشمنان حریف شما نخواهند شد.
بررسی بازی Morbid | جمع بندی
در نهایت بررسی بازی Morbid: The Seven Acolytes باید به شما بگویم که این بازی اثری متوسط است که موفق نمی‌شود وحشت لاوکرافتی خود را به خوبی پیاده کند، اثری که نه سولزلایک خوبی به شمار می‌رود، نه داستان جذابی ارائه می کند، اما می‌تواند از لحاظ هنری مقداری به شما حس رضایت بدهد. اگر بازی سولزلایک دیگری در لیست خود ندارید که بازی نکرده باشید یا وقت خالی برای یک عنوان متوسط و بسیار معمولی دارید، تجربه کردن بازی Morbid: The Seven Acolytes خالی از لطف نیست.
این بود نقد و بررسی بازی Morbid: The Seven Acolytes در وبسایت دنیای بازی. نظر شما همراهان همیشگی دنیای بازی در مورد این بازی چیست؟
